مقایسه دو روش دارو درمانی و درمان شناختی- رفتاری بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون اساسی

سابقه و هدف: فشار خون اساسی، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی بیماران و سومین علت مرگ و میر در دنیا می باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه دو روش دارو درمانی و درمان شناختی – رفتاری بر بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به فشار خون اساسی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کار آزمایی بالینی است که از آذر ماه 1387 تا شهریور ماه 1388 در مرکز قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. نمونه تحقیق، 40 نفر بیمار مبتلا به فشار خون اساسی است که به شکل تصادفی انتخاب و نسبت به تکمیل پرسش نامه های جمعیت نگاشتی و کیفیت زندگی اقدام نمودند. بعد از اعمال مداخلات درمانی و جهار ماه پس از پایان مداخله، توسط همان پرسش نامه ها مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تغیرات کیفیت زندگی در آزمودنی های گروه آزمایشی به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد بود (05 /0p<)، و اثرات درمان پس از چهار ماه هنوز برقرار بود (05 /0p<). نتیجه گیری: درمان شناختی – رفتاری در بهبود ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون اساسی موثر است. با توجه به نتایح این تحقیق، استفاده از رویکرد تیمی و لزوم همکاری متخصصان داخلی و قلب و روان شناسان به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون اساسی پیشنهاد می گردد.